Historia rasy
Tyle fantastycznych ras powstało z niezwykłych krzyżówek. Jedną z nich są beagle, niewielkie, bardzo eleganckie pieski, które należą do grupy psów gończych. Są najmniejszymi ogarami wykorzystywanymi do polowań na niewielkie zwierzęta, m.in. na króliki i zające.
Początki rasy
Beagle są bardzo starą angielską rasą psów znaną od średniowiecza. Po raz pierwszy wspomniał o nich w swoich pieśniach szkocki bard Ossian, który żył w III wieku n.e. Nie ma konkretnych informacji na temat powstania tej rasy, ale wielu uważa, że beagle pochodzą ze starożytnej Grecji. Zostały dostarczone na brytyjski ląd przez Rzymian. Inna teoria głosi, że beagle wywodzą się od potomków psów gończych, które Wilhelm Zdobywca wraz z Normanami przywiózł do Anglii w 1066 roku.
Uwielbienie Brytyjczyków dla beagle
Królowa Elżbieta I niewątpliwie przyczyniła się do rozsławienia beagle wśród swoich poddanych. Wyjątkowo ukochała tę rasę psów. Była właścicielką ich wielkiej sfory, dostępnej początkowo w wersji kieszonkowej (miniaturowej). Beagle były wtedy nazywane pocket beagle lub Elisabeth beagle. Około 10 małych piesków mieściło się w jednej sakwie. Niestety był z nimi pewien problem – w przeciwieństwie do dziś znanych beagle, bardzo słabo się rozmnażały. Wyginęły w latach 30. XX wieku.
Znana współcześnie rasa beagle zadomowiła się jednak już na stałe w Wielkiej Brytanii. Początkowo psy były wykorzystywane jedynie do polowań. Ich właścicielami byli przede wszystkim ludzie bardzo bogaci i dobrze urodzeni. Znanymi właścicielami tych psów, oprócz Elżbiety, byli również:
• Henryk VIII,
• Wilhelm III,
• Jerzy IV.
Z czasem psy trafiły na salony i stały się bardzo modnymi towarzyszami.
Fascynacja Amerykanów beagle’ami
Amerykańska wersja beagle charakteryzuje się bardzo zwartą budową ciała. W USA powstało wiele ciekawych krzyżówek. Do końca wieku XIX psy były hodowane do celów wielofunkcyjnych. Podejście zmieniło się z początkiem wieku XX, gdy określono konkretny cel dla wybranych odmian. Tworzono zarówno małe, jak i duże sfory. Wychowywano psy albo do celów towarzyskich, albo myśliwskich.
Popularność beagle w europejskich krajach
Szwecja
W 1953 roku powstał Szwedzki Klub Beagle. Został utworzony przez osoby zainteresowane polowaniami. Popularne są tu psy pochodzące z Anglii lub Stanów Zjednoczonych.
Finlandia
Większość hodowli działających w krajach skandynawskich, w tym w Finlandii, hoduje beagle z myślą o polowaniach. Zajmują one 2 miejsce wśród najpopularniejszych psów w tym kraju.
Dania
Do Danii beagle trafiły w 1963 roku ze Szwecji. Cieszyły się one tak dużą popularnością, że postanowiono sprowadzić je również z innych krajów, m.in. Anglii i Stanów Zjednoczonych. Najczęściej wybierane są tu największe beagle, mające 14-15 cali.
Niemcy
Psy mają do 16 cali w kłębie, a kontrolę nad tą rasą sprawuje Niemiecki Klub Beagle. Szczeniakom nadawany jest indywidualny numer w formie tatuażu.
Holandia
Zaledwie kilku hodowców decyduje się na hodowanie psów na wystawy. Reszta dostarcza pieski, które mają trafiać do prywatnych właścicieli.
Beagle w Polsce
Polacy nie mogą pochwalić się dobrym traktowanie beagle. Psy pojawiły się w Polsce w latach 70., ale niestety początkowo były wykorzystywane przede wszystkim do celów doświadczalnych. Ich los w naszym kraju był więc bardzo tragiczny i niechlubny. Dopiero w latach 90. powstały hodowle z prawdziwego zdarzenia, w oparciu o psy sprowadzanymi z Czech, Danii i Finlandii. Obecnie możemy pochwalić się wieloma hodowlami, w tym kilkoma renomowanymi, z których pochodzą psy odnoszące międzynarodowe sukcesy.
Kryzys w rasie beagle – co się stało?
W latach 40., tuż po zakończeniu II wojny światowej drastycznie spadła liczebność beagle w Wielkiej Brytanii. Nie jest podawana dokładna przyczyna tego zjawiska. Można jednak przypuszczać, że nastroje wojenne nie sprzyjały dbaniu o rozmnażanie psów. Sytuacja zaczęła poprawiać się dopiero w latach 50. W tym samym czasie rasa zyskała na popularności również w USA. W 1954 roku uznano beagle za najmodniejsze psy do towarzystwa.
Beagle na wystawach
Od 1877 roku beagle rozpoczęły swoją karierę na wystawach. Pierwszy pokaz z ich udziałem odbył się w Alexander Palace. Od 1890 roku rasa miała własne stowarzyszenie – Beagle Club. W 1891 roku na wystawie w Petersborough zaprezentowano psy z aż 9 sfor. Odznaczały się sporą różnorodnością, ze względu na pochodzenie z różnych hrabstw. Od 1895 roku wprowadzono jednolity wzorzec dla tej rasy. Jest on niezmienny do dnia dzisiejszego.
